ز سمت آسمان آمد امیری / چو ماه کاملی بدر منیری
به دستانش ید بیضای موسی / مراد قلب ها فرزانه پیری
نشان از آل احمد در نگاهش / اسیر عشق او خلق کثیری
به چشمان گر اشارت می نمودی / دوان هم مرد و هم زن مثل شیری
برای دوستان رحمت فزا بود / به چشم دشمنان سوزنده تری
درخت قامتش سروی عباپوش / به زیبایی رخش زیبا حریری
نوای دلنشینش قوت قلب / بشارت های او بهتر بشیری
برای خصم دین انذار می داد / به صوت رعد با بانگ نذیری
نگاه نافذش دائم روان بود / چه اعظم رهبری، والا بصیری
ضعیفان را مداوم یاد می کرد / فقیران یاور و نعم النصیری
به گلزار دیانت باغبان بود / امانت دار دین فرد خبیری
بزرگی در نگاهش موج می زد / که روح الله بود شخص کبیری