سیرت سلمان
سلمان فارسی بر لشکری امیر بود . در میان رُعیا چنان حقیر می نمود که وقتی خادمی به وی رسید گفت : این توبره ی کاه بردار و به لشکرگاه سلمان بر . سلمان برداشت . چون به لشکرگاه رسید مردم گفتند :«امیر است» . آن خادم بترسید ودر قدم وی افتاد . سلمان گفت : «به سه وجه این کار از برای خود کردم نه از بهر تو هیچ اندیشه مدار . اول آنکه تکبر از من دفع شود ؛ دوم آنکه دل تو خوش شود ؛ سیم آنکه از عهده حفظ رعیت بیرون آمده باشم».
کلام بزرگان : خداوند ـ تبارک و تعالی ـ، شخصی را دوست دارد که در میان جمعیّت، بی آن که هرزه درایی کند و ناسزایی گوید، شوخ باشد، با تفکّرش تنها شود، با عبرت ها خلوت گزیند، و با نماز، شب زنده داری کند . [امام باقر علیه السلام]
- شعر 196
- عکس 35
- خوشنویسی 16
- دانلود 17
- بازی 12
- حکایت 11
- آموزش وبلاگ نویسی 20
- رایانه و اینترنت 28
- فناوری اطلاعات 80
- پزشکی و سلامت 14
- دیگر 6