روز شنبه نهم ماه رجب میان دو نماز بارانکی خرد خرد می بارید چنان که زمین ترگونه می کرد و گروهی از گله داران در میان رود فرود آمده بودند وگوسفندان بدان جا بداشته هر چند گفتند از انجا برخیزید که محال بود بر گذر سیل بودن فرمان نمی بردند تا باران قوی شد .
کاهل وار برخاستند وخویش تن را به پای ان دیوار افگندند ونهفتی جستند وبیار امیدند وهم خطا بود که برگذر سیل بودند ... .
پاسی از شب گذشته سیلی در رسید که اقرار دادند پیران کهن که بر ان جمله یاد ندارند و درخت کنده می آورند . گله داران بجستند و سیل گوسفندان را در ربود . این سیل بزرگ مردان را چندان زیان کرد که در حساب هیچ شمار گیر در نیاید .