دوش وقـــت ســحر از غــصه نجــاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخـــود از شعــشــعــه پــرتـو ذاتــم کـردند بـاده از جــام تجــلی صـفــاتتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتــم دادند
بـعد از این روی مـن و آیــنه وصــف جمـــال که در آن جا خبر از جلوه ذاتـم دادنـد
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند
هــاتف آن روز بـه مـن مژده این دولــت داد که بدان جور و جفا صبر و ثباتـم دادند
این همه شهد و شکر کز سخـنم مـی‌ریزد اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند
هـمــت حافــظ و انــفـاس سـحـرخیزان بود کــه ز بــنـد غــم ایــام نجــاتـم دادنـد
کلام بزرگان : دانشمند از روزه دار شب زنده دار مجاهد در راه خدا، پاداش بزرگتری دارد . [امام علی علیه السلام]
- شعر 196
- عکس 35
- خوشنویسی 16
- دانلود 17
- بازی 12
- حکایت 11
- آموزش وبلاگ نویسی 20
- رایانه و اینترنت 28
- فناوری اطلاعات 80
- پزشکی و سلامت 14
- دیگر 6