جان منور شد ز ایــمان و نــماز آدمی از این دو گشته سـرفراز
بـال در بـال مـلائــــک تـا فــلـک رفته بلکه آن طرف تر از مـــلک
هر نمازی هســــت معراج فلک آدمی را مـی بـرد نـزد ملـــــک
رکـــعت آن هسـت نــور آسمان توشه ای باشد برای آن جهان
توشه میخواهی بروسوی نـماز در قیامت توشه باشد کارساز
برتو بگشاید دری از مـــــــعرفت هر نمازی را که بنمایـــی نیّت
نیّت قرب به حق خواهــــد نماز این بــود فلســـفه ذکـــر و نیاز
قلــــه های نـــاز را ای با نــــماز زیر پا کردی به بال سوز و ساز
جا نمازت مجمع نور و صفاست جایگاه و مهبط نور خــــداست
چونکه ره پویی سوی خیرالعمل کام جانت میشود مثل عسل
جان شیرین گشته گردد با صفا بازیـــابد ســـایه ی لــطف خدا
بر تو بـاب معرفــــت ها بـاز شـد تاکه نغمــه ســـاز آن آواز شـد
درب های بسته گــــردد بـاز بـاز چون روی تو در تجلیگــــــاه راز
اسماعیل کاظمی